Rajuk Sang Hati 34

“Korang pergi mana tadi?”

Azrai duduk di sebelah kananku sambil meletakkan nasi lemak kesukaannya. Hasnul Amin pula mengambil tempat di sebelah kiriku. Kini aku diapit oleh kedua-dua jejaka yang tak kurang tampan dan mempunyai peminat mereka yang tersendiri. Nayalah aku…

“Adalah, kau nak tahu buat apa?”

Azura menjeling Azrai sambil memicit limau ke dalam mi gorengnya. Aku mencari Maisarah, masih beratur nampaknya.

“Ala, tanya pun tak boleh ke? Yang kau nak hangin ni kenapa?”

“Datang bulan kot.”

Kata-kata Hasnul Amin itu membuat aku tersedak air milo. Nasib tak tersembur ke muka Azura. Darahku berderau bila terasa tangan Hasnul Amin menggosok belakang tubuhku. Aku perasan Azura dan Azrai melihat aksi terlebih mesra Hasnul Amin itu.

“Kau ni Nissa, cuba minum elok-elok.”

Aku kehilangan kata-kata bersama tekakku yang perit. Hasnul Amin masih menggosok-gosok belakangku. Aku mula tak sedap hati, buatnya peminat setia dia nampak, habislah aku!

“Err.. tak apalah Hasnul, aku okey, aku okey.”

Aku menepis tangannya. Lelaki itu merenung tepat ke mataku.

“Betul ni?”

Aku mengangguk dan terus tunduk menguis-nguis bihun supku. Tak berani aku nak bertentang mata dengan Azura. Pasti sejuta soalan yang bersarang di kepalanya saat ini. Berpaling merenung Azrai juga aku tak sanggup. Seketika kami semua senyap. Entah kenapa aku rasa berdebar-debar. Pelik! Aku takut apa? Bukan, bukan takut tapi perasaan yang aneh tiba-tiba muncul di hati.

“Ha, kenapa macam malaikat lalu ni?”

Maisarah melabuhkan punggung di sebelah Azura. Nasi gorengnya menusuk ke hidung. Azrai berdehem, Azura buat-buat minum. Aku dan Hasnul Amin meneruskan acara makan.

“Hoi! Korang pekak ke apa? Aku tanya ni, korang buat dek aja ya?”

“Kau tak nampak ke kita orang tengah makan ni?”

Hasnul Amin mengangkat muka. Azura memandang tepat ke arahku. Aku renung Maisarah.

“Bukan soalan kau aja yang tak dijawab, soalan aku tadi pun tak dijawab juga.”

“Kau tanya apa?”

“Aku tanya korang pergi mana pagi tadi? Sampai ponteng kelas?”

Maisarah merenung aku dan Azura. Aku hanya tersenyum nipis. Azura menjeling Azrai.

“Sibuk aja nak tahu. Hal orang perempuanlah!”

“Yalah, hal apa?”

“Kan aku dah cakap dia datang bulan.”

Aku tergelak. Hasnul Amin ni macam tahu-tahu saja. Betul pulak tu. Azura mencerlung. Wajah manisnya sudah merah menahan malu. Atau marah?

“Apa tengok-tengok, tak betul ke?”

“Tak!”

Laju Azura berbohong.

“Kalau tak, kenapa ponteng kelas?”

“Saja.”

“Mana boleh saja. Perkataan saja tu hanya Qai aja yang boleh guna.”

Giliran aku pula mencerlung ke arah Azrai.

“Oii, kau nak rasa penampar aku ke?”

“Sanggup ke kau nak tampar aku?”

“Sanggup! Kau ingat aku tak berani ke?”

“Yalah, kalau dengan aku kau memang sanggup aja, dengan orang lain?”

“Apa maksud kau dengan orang lain?”

Nampaknya topik asal sudah berubah, nada suara Azrai juga sudah berubah. Macam ada sedikit rajuk. Atau cemburu?

“Faham-faham sendirilah!”

“Aku tak faham.”

“Err.. Qai, Azrai dahlah. Tak baik gaduh depan rezeki.”

Maisarah cuba mengawal situasi yang tiba-tiba saja berubah. Azura merenung aku, Azrai dan Hasnul Amin silih berganti. Aku dapat menebak apa yang bersarang di fikiran Azura. Hasnul Amin hanya tenang menghabiskan makanannya.

“Dia yang mulakan Mai.”

“Kaulah penyebabnya.”

“Aku?”

Azrai tersenyum sinis.

“Apa aku buat? Ha? Aku buat apa kat kau?”

Tiba-tiba Azrai bangun dan meninggalkan kami semua begitu saja.

“Oi, Azrai!”

“Biarkan dia.”

Hasnul Amin bersuara tenang.

“Dia tu kenapa sebenarnya?”

“Mungkin dia dah bengang dengan Zura, lepas tu kau pulak simbah minyak, maraklah mamat tu.”

“Aku juga ke yang salah? Kau jangan asyik nak menangkan dia Mai.”

“Aku tak menangkan sesiapa. Korang berdua kawan aku. Tapi Qai, cuba kau ni berlembut sikit dengan Azrai tu. Dia kan syok kat kau.”

“Aku tak syok kat dia!”

“Itu aku tahulah, dari dulu lagi kau cakap macam tu. Tapi cuba kau letak diri kau di tempat dia, kau fahamkan maksud aku?”

Aku diam. Azura dan Hasnul Amin juga diam. Aku tak tahu apa yang mereka berdua fikirkan sekarang.

“Tak apalah, aku nak cari Azrai. Ada sesiapa nak ikut aku?”

Kami bertiga masih mematung.

“Kalau gitu, aku blah dulu.”

Aku menghela nafas panjang. Berpaling merenung Hasnul Amin yang kelihatan begitu tenang.

“Sebab korang berdua kan?”

Tiba-tiba Azura bersuara sambil merenung kami berdua silih berganti.

“Ha?”

“Azrai jadi macam tu sebab korang berdua kan?”

“Zura, kan dia dah memang hangin dengan kau, kan?”

“Mungkin ya, tapi aku cuma pencetus aja, tapi sebab utama adalah korang berdua.”

“Meaning?”

“He got jealous. Crazy jealous.”

Aku tak mampu menahan ketawa. Tapi hanya aku seorang saja yang beraksi begitu. Azura berwajah serius, Hasnul Amin berwajah tenang. Aku? Terkebil-kebil sambil otak aku ligat berfikir. Betul ke?

“Kau jangan merepek boleh tak Zura? Tak lawak langsung!”

“Kau tengok aku tengah buat lawak ke?”

Aku diam. Mata kami bertentangan.

“Okey, okey, cuba kasi clear sikit, aku dah blur ni.”

“Qai, Azrai jealous kat kau dan Hasnul!”

“What?”

“Kau ni, aksi mesra alam yang Hasnul buat tadilah puncanya, ada faham?”

Aku terkedu. Berpaling melihat Hasnul Amin. Lelaki itu tenang merenung pinggannya yang sudah kosong. Jemarinya bermain dengan lelehan ais yang muncul di gelasnya.

“Betul tak Hasnul?”

Hasnul Amin diam. Tidak menjawab apatah lagi hendak memandang Azura. Aku juga menanti jawapan yang bakal muncul dari bibir nipis milik lelaki yang persis seperti orang Korea ini.

“Betul.”

Hanya sepatah saja yang keluar dari ulas bibirnya setelah agak lama berdiam diri.

“Ha, kan aku dah cakap. Dan apa yang terdetik di hati aku ni sememangnya tak salah, kan Hasnul?”

Hasnul Amin mengangkat muka. Bertentang mata dengan Azura. Azura tersenyum penuh makna. Aku semakin tak faham, semakin bingung. Apa yang mereka cuba nak sampaikan ni?

“Aku rasa, kau tahu apa yang aku fikirkan. Am I right?”

“Sejak bila kau tahu?”

Azura tergelak.

“Jadi betullah?”

Hasnul Amin mengalih pandangannya semula. Jemarinya menyambung tugas, bermain lelehan ais di gelas. Aku setia jadi penonton. Cuba menafsir, bahasa-bahasa tersirat mereka berdua. Kenapalah otak aku ni lembab sangat?

“Betulkan?”

“Sejak bila kau tahu?”

Soalan itu sekali lagi terpacul keluar dari bibir lelaki ini. Wajahnya masih sama, tenang.

“Dari hari pertama kau ke sini. Sehinggalah tadi.”

“Kau perhatikan aku?”

“Kadang-kadang aksi yang terlebih boleh mengundang perhatian, bukan?”

“Siapa lagi tahu?”

“Entah! Yang aku tahu, aku tak salah menafsir.”

“Chup, chup. Korang cakap apa ni?”

Azura dan Hasnul Amin saling merenung. Berkomunikasi melalui mata. Aku jadi semakin bingung. Aku tersentak bila loceng berbunyi kuat. Waktu rehat dah habis. Hasnul Amin mengangkat punggung. Dia pergi begitu saja. Aku merenung Azura. Gadis itu tersenyum manis.

“Beruntung jadi kau ya Qai?”

“Ha?”

“Dua cinta, satu hati.”

“Ha? Apa tu?”

“Kerana cinta, sahabat boleh jadi musuh. Tapi aku harap itu tak berlakulah.”

Aku garu kepala. Azura meraih tangan aku. Kami bergandingan berlalu meninggalkan kantin.

“Qairunissa bt Mohd Khalid. Gadis cantik dan nakal. Menjadi idaman dan rebutan pelajar lelaki. Tapi sayang, hatinya keras macam batu.”

“Oit, dah lebih ni!”

Tawa Azura pergi mengiringi langkahnya yang laju memanjat tangga, meninggalkan aku yang termangu.

5 Suara Merdu Anda:

Hanna Iha said...

jagnlah diorang bgaduh..

aqilah said...

adussss.......hasnul suka kat qai, azrai mmg dah terang2 dah mmg syok kat qai, habislah...............tapi nak qai dgn irfan...........

Anonymous said...

nak nissa dgn hasnul amin....AMINNNNN

IVORYGINGER said...

Nissa must with Hasnul Amin. ;D

Anonymous said...

saya pun nak nissa dgn hasnul amin... dia sungguh perihatin dari mula nya...

Post a Comment